ارز رمزنگاری شده یا کریپتوکارنسی (cryptocurrency) به اشتباه در زبان فارسی به ارزهای دیجیتال ترجمه شده است. هم اکنون در اکثر سایت‌های فارسی زبان از ارز دیجیتال به جای ارز رمز نگاری شده استفاده می‌کنند که این موضوع بیشتر یک غلط مصطلح است. باید گفت هم اکنون ارز دیجیتال و رمز ارز، در ایران یک مفهوم پیدا کرده‌اند.
ولی در اصل این مفاهیم از همدیگر مجزا هستند.
ارز دیجیتال (Currencies Digital): به شکلی از پول گفته می‌شود که امکان جابجایی در شبکه کامپیوتری را داشته باشد.
نکته: اگر ارز دیجیتالی توسط بانک مرکزی یک کشور صادر شود آن را “ارز دیجیتال بانک مرکزی” Central Bank Digital Currency می‌نامند. در این حالت بانک مرکزی یک کشور، اسکناس‌های ارزی خود را به صورت دیجیتال منتشر می‌کند. مثلاً دلار دیجیتال.
ارز رمزنگاری شده (Currencies Crypto): این اصطلاح از سال 2009 به وجود آمد و به نوعی ارز دیجیتال گفته می‌شود که تولید و انتقال آن با استفاده از الگوریتم‌های خاص رمزگذاری شده، کنترل و تعیین می‌شود و به طور غیر متمرکز (بدون وابستگی به یک بانک و یا کشور خاصی) بر بستر شبکه بلاکچین کار می‌کند. مثل: بیت کوین و اتریوم و … .
ارز مجازی (Currencies Virtual): این اصطلاح از سال 2012 توسط بانک مرکزی اروپا (ECB) به وجود آمد. ارز مجازی یک روش پرداخت در بین اعضای یک انجمن یا گروه مجازی خاص است که به صورت آنلاین در یک شبکه اختصاصی معامله می‌کنند. مثلاً سکه‌های بازی‌های کامپیوتری که فقط در همان بازی ارزش دارد و نمی‌توان در خارج از بازی، خرید و فروش کرد.
نکته: هم ارزهای مجازی و هم ارزهای رمزنگاری شده، زیر مجموعه ارزهای دیجیتال هستند.
سکه (coin) و توکن (token) اگر چه هر دو در بین عامه مردم به عنوان ارز دیجیتال شناخته شده‌اند ولی علی رغم وجود شباهت‌های بسیار، تفاوت‌های اساسی با یکدیگر دارند.
تفاوت اصلی سکه‌ها با توکن‌ها در شبکه بلاکچین است. سکه‌ها برای انجام تراکشن‌ها از شبکه بلاکچین مستقل و اختصاصی استفاده می‌کنند ولی توکن‌ها از یک شبکه بلاکچین میزبان استفاده می‌کنند. پس توکن‌ها شبکه بلاکچین مستقلی ندارند. اکثر توکن‌ها از زیر مجموعه شبکه Ethereum و omni تشکیل شده‌اند.
تفاوت دیگر سکه با توکن در خصوص نحوه کارکرد آن است. سکه‌ها برای خرید و فروش در صرافی ارز دیجیتال استفاده می‌شوند در صورتی که توکن‌ها، می‌توانند سهم یک شرکت را ارائه کنند و یا به محصول یا خدماتی دسترسی پیدا کنند.
بلاک چین جدیدترین فناوری روز دنیا را بشناسید. بلاکچین (Blockchain) یک بانک اطلاعاتی توزیع شده و رمزنگاری شده است که همزمان در چندین رایانه وجود دارد. این بانک اطلاعاتی دائماً با اضافه شدن بلوک‌های جدید (blocks) در حال گسترش است. هر بلوک حاوی یک timestamp و پیوندی به بلوک قبلی است و در واقع یک زنجیره را تشکیل می‌دهند.
این بانک اطلاعاتی توسط هیچ نهاد خاصی اداره نمی‌شود و در عوض همه افراد در شبکه یک کپی از کل اطلاعات را دریافت می‌کنند. بلوک‌های قدیمی برای همیشه حفظ می‌شوند و بلوک‌های جدید به طور برگشت‌ناپذیر به شبکه اضافه می‌شوند.
در بلاکچین قراردادها و معاملات به شکل کد دیجیتال به روشی خاصی رمزگذاری شده و در یک بانک اطلاعاتی مشترک و شفاف در قالب بلوک ذخیره می‌شود. این موضوع باعث می‌شود که کار جعل معاملات و اطلاعات غیر ممکن شود. بنابراین هر کس می‌تواند به همه اطلاعات دسترسی داشته باشد، اما فقط کاربرانی که دارای یک کلید رمزنگاری ویژه هستند، قادر به ثبت یک رکورد جدید به یک زنجیره خاص هستند.
تا زمانی که شما تنها کسی باشید که این کلید را می‌شناسد، هیچ کس نمی‌تواند معاملات شما را دستکاری کند. بلاکچین‌ها به عنوان راه‌حل برتر برای تبادل ایمن داده‌ها در بستر شبکه طراحی شده است. بلاکچین کاربردهای متعددی دارد که یکی آنها، ارزهای دیجیتال است.
اولین ارز دیجیتال در دنیا بیت کوین است و بقیه ارزهای دیجیتالی که پس از بیت کوین وارد بازار شدند، آلت کوین‌ها (AltCoin) گفته می‌شود.
آلت کوین‌ها با هدف جانشینی بهتر برای بیت کوین و از طریق تغییر در شبکه اصلی بیت کوین (hardfork) و با شبکه بلاکچین جدید معرفی شده‌اند.
